Μια γυναίκα είδε τρεις γέρους με λευκές γενειάδες στον κήπο της. Δεν ήξερε ποιοι ήταν, αλλά τους λυπήθηκε και τους κάλεσε να μπουν στο σπίτι να τους δώσει να φάνε κάτι.
-Είναι εδώ ο άντρας του σπιτιού; τη ρώτησε κάποιος.
-Όχι, απάντησε η γυναίκα.
Το σούρουπο, όταν ο άντρας της γύρισε στο σπίτι, η γυναίκα του διηγήθηκε το συμβάν.
-Πήγαινε και πες τους ότι είμαι στο σπίτι κι ότι τους καλώ να έρθουν και οι τρεις.
Έτσι έκανε η σύζυγος, κι αυτή τη φορά η απάντηση ήταν διαφορετική:
-Δεν μπορούμε να είμαστε καλεσμένοι σ’ ένα σπίτι και οι τρεις, της είπε με αποφασιστικότητα κάποιος.
-Γιατί; ρώτησε η γυναίκα με πολλή περιέργεια. Ο γέροντας με τη λευκότερη γενειάδα της απάντησε:
-Το όνομά του είναι Πλούτος, είπε δείχνοντας τον έναν και, δείχνοντας τον άλλο, πρόσθεσε: Το όνομά του είναι Επιτυχία, και το δικό μου είναι Αγάπη… Τώρα, πήγαινε στον άντρα σου κι αποφασίστε ποιον καλείτε.
Ο άντρας της, συγκινημένος, αναφώνησε:
-Τι καταπληκτικό! Αν πρέπει να διαλέξουμε, θα καλέσουμε τον Πλούτο. Έτσι θα γεμίσουμε το σπίτι με πλούτη.
Όμως η σύζυγος σχολίασε πως ήταν καλύτερα να καλέσουν την Επιτυχία, ώστε να τους θαυμάζουν όλοι. Η κόρη , που άκουγε τη συζήτηση από το δωμάτιό της, αναφώνησε:
-Γιατί δεν καλούμε την Αγάπη; Γιατί πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε τα πλούτη και την επιτυχία σαν να μην είναι η αγάπη τόσο σημαντική για μας;
Οι γονείς, ντροπιασμένοι, της έδωσαν δίκιο. Τότε η γυναίκα βγήκε να συναντήσει τους γέροντες και τους ρώτησε:
-Ποιος από σας είναι η Αγάπη; Παρακαλώ, να περάσει και να είναι ο καλεσμένος μας.
Ο γέροντας Αγάπη σηκώθηκε κι άρχισε να περπατάει. Σηκώθηκαν και οι άλλοι δύο. Έκπληκτη η γυναίκα κοίταξε τους γέροντες Επιτυχία και Πλούτο και τους ρώτησε:
-Αφού κάλεσα την Αγάπη, γιατί έρχεστε κι εσείς;
Οι τρεις γέροντες απάντησαν μαζί:
-Αν είχατε καλέσει την Επιτυχία ή τον Πλούτο, οι άλλοι δύο θα έμεναν έξω, αλλά όπου πάει η Αγάπη, ακολουθούν και οι άλλοι δύο. Όπου υπάρχει αγάπη, πάντα υπάρχει επιτυχία και πλούτος.
Ενας γέρος αγρότης δούλευε στα χωράφια του πολλά χρόνια. Μια μέρα, το άλογό του τό ΄σκασε. Όταν το έμαθαν οι γείτονες, πήγαν να τον επισκεφτούν.
«Τι ατυχία...» έλεγαν με συμπάθεια.
«Ίσως...» απαντούσε ο αγρότης.
Την επόμενη μέρα, το άλογο επέστρεψε, φέρνοντας μαζί του 3 ακόμα άγρια άλογα.
«Τι καλή τύχη!» θαύμασαν οι γείτονες.
«Ίσως...» απαντούσε ο αγρότης.
Την επόμενη μέρα, ο γιός του αγρότη προσπάθησε να καβαλήσει ένα από τα άγρια άλογα. Μα έπεσε και έσπασε το πόδι του. Γι άλλη μια φορά οι γείτονες ήρθαν να συμπαρασταθούν.
«Τι ατυχία...» έλεγαν με συμπάθεια.
«Ίσως...» απαντούσε ο αγρότης.
Την επόμενη μέρα, στρατιωτικοί ήρθαν στο χωριό και επιστράτευσαν όλους τους νέους, εκτός από τον γιό του αγρότη, επειδή είχε σπασμένο πόδι.
«Τι καλή τύχη!» θαύμασαν οι γείτονες.
«Ίσως...» απαντούσε ο αγρότης...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μια ομάδα σκαντζόχοιροι στριμώχτηκαν κάποιο κρύο χειμώνα ο ένας πολύ κοντά στον άλλον, για να προφυλαχθούν από το ξεπάγιασμα ζεσταίνοντας ο ένας τον άλλον. Ωστόσο σε λίγο ο ένας ένοιωθε τα αγκάθια του άλλου. Αυτό απομάκρυνε ξανά τον έναν από τον άλλον. 'Οταν λοιπόν η ανάγκη τους ξανάφερνε κοντύτερα, επαναλαμβάνοταν εκείνο το δεύτερο κακό. 'Ετσι ρίχνονταν πέρα δώθε ανάμεσα σ'αυτά τα δυο πάθη, μέχρι που βρήκαν μια μέση απόσταση στην οποία μπορούσαν να το αντέξουν πιο καλά. Αυτή την απόσταση την ονόμασαν ευγένεια και ευπρέπεια.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η ζωή φέρνει πάντα δυκολίες....Εάν η ζωή ήταν μια συνεχιζόμενη λιακάδα θα μετατρεπόταν σε έρημο...
έτσι είναι η ζωη...
Γι'αυτό όταν ζητάς δυνάμεις η ζωή δίνει δυσκολίες για να γίνεις πιο δυνατός...
Όταν ζητάς σοφία η ζωή σε γεμίζει με προβλήματα για να τα λύσεις
Η ζωή μπορεί να μην σου δίνει όλα αυτά που θα ήθελες
αλλά σου δίνει όλα τα απαραίτητα για ν'αποκτήσεις αυτά που χρειάζεσαι!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Λίγο πριν την έναρξη μιας ιστορικής μάχης, ένας Ιάπωνας στρατηγός αποφάσισε να επιτεθεί στον αντίπαλο παρόλο που οι στρατιές του υστερούσαν αριθμητικά.
Ήταν σίγουρος ότι θα νικούσαν αλλά οι άνδρες του διακατέχονταν από φόβο και αμφιβολία.
Στο δρόμο προς το πεδίο της μάχης, σταμάτησαν σε έναν ναό. Αφού προσευχήθηκαν όλοι μαζί, ο στρατηγός έβγαλε από την τσέπη του ένα νόμισμα και είπε:
«Θα ρίξω αυτό το νόμισμα. Αν πέσει κορώνα θα κερδίσουμε, αν πέσει γράμματα θα νικηθούμε. Η μοίρα θα μας αποκαλυφθεί».
Έριξε το νόμισμα στον αέρα καθώς όλοι κοίταζαν με προσοχή. Έπεσε κορώνα.
Οι στρατιώτες αναθάρρησαν, ρίχτηκαν την άλλη μέρα στη μάχη με γενναιότητα και θάρρος και νίκησαν τον εχθρό.
Μετά τη μάχη ο υπολοχαγός σχολίασε:
-«Κανείς δε μπορεί να αλλάξει το πεπρωμένο»
-«Σωστά» απάντησε ο στρατηγός και έδειξε το νόμισμα στον υπολοχαγό:
Είχε κορώνες και στις δύο του όψεις...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μια κοπέλα και ένα παλικάρι ερωτεύτηκαν ο ένας τον άλλο, τρελά .Αποφάσισαν να αρραβωνιαστούν. Οι αρραβωνιασμένοι αλλάζουν πάντα δώρα. Μα το παλικάρι ήταν φτωχό, το μόνο βιος του ήταν ένα ρολοϊ που έχει κληρονομήσει από τον παππού του. Φέρνοντας στο νου του τα όμορφα μαλλιά της αγαπημένης του, αποφάσισε να πουλήσει το ρολοϊ και να της χαρίσει μια υπέροχη ασημένια χτένα.
Μα και η κοπέλα δεν είχε λεφτά ν' αγοράσει δώρο για τους αρραβώνες. Πήγε λοιπόν, και βρήκε τον πιο μεγάλο έμπορο του τόπου και του πούλησε τα μαλλιά της. Με τα λεφτά που πήρε, αγόρασε μία χρυσή καδένα για το ρολοϊ του καλού της.
Όταν ειδώθηκαν, τη μέρα των αρραβώνων, εκείνη του έδωσε μια χρυσή καδένα για ένα πουλημένο ρολόϊ, και αυτός μια χτένα για μαλλιά που είχαν κοπεί
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Τα βατραχάκια αποφάσισαν να κάνουν μεταξύ τους αγώνα για το ποιο θα καταφέρει να φτάσει την κορυφή του πιο ψηλού βουνού.
Όλα τα ζώα του δάσους μαζεύτηκαν να παρακολουθήσουν απο περιέργεια αφού ήταν σίγουρα πως κανένας βάτραχος δεν θα άντεχε να σκαρφαλώσει στο βουνό.
Ο αγώνας ξεκίνησε κι οι αμφιβολίες των θεατών γινόταν όλο και πιο έντονες.
-Μπα δεν θα τα καταφέρουν.
-Όπου να ναι θα αρχίσουν να κουράζονται.
Πράγματι μετά απο λίγο ένα ένα τα βατραχάκια άρχισαν να εγκαταλείπουν.
Ακόμη και τα λίγα που συνέχιζαν δέχοταν τον χλευασμό απο τα υπόλοιπα ζώα.
Οι δυνάμεις τους τα είχαν προδώσει και στο τέλος μόνο έμεινε να αγωνίζεται και ως εκ θαύματος έφτασε στην κορυφή.
Τα υπόλοιπα ζώα έκπληκτα έτρεξαν να το συγχαρούν και τότε μόνο κατάλαβαν πως ήταν κουφό.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ένας γέρος Ινδιάνος μιλάει στον εγγονό του.
-Μέσα μου παλεύουν τα πνεύματα δυο λύκων.
Ο ένας είναι αιμοβόρος, άγριος,ύπουλος, εγωιστής κι εκδικητικός.
Ο άλλος είναι πράος, ήρεμος, γεμάτος καλοσύνη κι αγάπη.
Ο εγγονός τον κοίταζε απορημένος.
-Μην απορείς, του είπε ο γέρος και μέσα σου η ίδια πάλη γίνεται.Υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο.
Ο μικρός σκέφτηκε λίγο και μετά ρώτησε:
-Και στο τέλος ποιος απο τους δύο θα κερδίσει?
-Αυτός που θα ταίσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου