Μαθέ να κρατάς άνθρωπο και όχι τύπο

Μαθέ να κρατάς άνθρωπο και όχι τύπο


Είμαστε ότι τρώμε, αλλά σίγουρα και ότι είναι οι άνθρωποι με τους οποίους συνδεόμαστε. Αυτοί που βρίσκονται δίπλα μας μπορούν να  κάνουν τη διαφορά – είτε με καλό είτε με κακό τρόπο. Πραγματικά είναι δύσκολο να βρούμε αξιόλογους ανθρώπους για να προσθέσουμε στον εσωτερικό κύκλο μας. Ανθρώπους που θα μας στηρίξουν,  βοηθήσουν, ενθαρρύνουν, παρακινήσουν και εμπνεύσουν. Είναι πολύ πιο εύκολο να εντοπίσουμε αυτούς που είναι ήδη στο στενό κύκλο μας και μας κρατάνε πίσω. Κρατήστε κοντά σας τα άτομα που μοιράζονται μαθήματα και εμπειρίες ζωής, θέτουν εύστοχους προβληματισμούς,  αναφέρουν τρόπους να κάνετε διαφορετικά κάποια πράγματα, και είναι διατεθειμένα να βοηθήσουν όταν σας παρουσιαστεί ένα πρόβλημα. Γιατί διώχνουμε τους ανθρώπους από δίπλα μας ?Γιατί μάθαμε να κρατάμε τύπους και κουλτούρες και όχι ανθρώπους δίπλα μας?? Γιατί χωρίζουμε εύκολα σήμερα τον σύντροφο… τον φίλο… τον γείτονα… τον γνωστό και λέμε ότι δεν τους έχουμε ανάγκη?? Απομακρύνουμε τους εαυτούς μας όταν νιώθουμε ενοχές, αντί να “επισκευάσουμε” την σχέση:
Η ενοχή είναι ένα χρήσιμο συναίσθημα όταν έρχεται σε μικρές δόσεις, και μας προειδοποιεί όταν οι πράξεις και τα λόγια μας μπορεί να πληγώσουν κάποιον άλλο. Με το θα απολογηθούμε για αυτό που κάναμε, η σχέση αποκαθιστάται, και οι ενοχές φεύγουν.
Αν όμως η απολογία μας είναι ανεπαρκής και αναποτελεσματική τότε σίγουρα ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους και τους απομακρύνουμε από την ζωή μας .
Όταν σκεφτόμαστε ανθυγιεινές συνήθειες, τα πρώτα πράγματα που μας έρχονται στο μυαλό είναι το κάπνισμα, τα βραδινά σνακ και ο καθιστικός τρόπος ζωής.Παρόλα αυτά, οι πιο κακές συνήθειες, έχουν ψυχολογικό και πνευματικό χαρακτήρα. Κάποιες ανθυγιεινές ψυχολογικές συνήθειες υποβόσκουν και δεν τις ξεχωρίζουμε εύκολα, ενώ άλλες τις κάνουμε επειδή θεωρούμε ότι εξυπηρετούν κάποιο σκοπό. Προκειμένου να αλλάξουμε αυτές τις συνήθειες, πρέπει να γνωρίζουμε αρχικά ότι μάς βλάπτουν, και να κατανοήσουμε ότι ανεξάρτητα από αυτά που θεωρούσαμε πριν, αυτές οι συνήθειες δεν μας βοηθάνε με κανένα τρόπο. Έχουμε μάθει να ζούμε για την πάρτη μας, δεν μπαίνουμε στον κόπο να κάνουμε μια μικρή σκέψη για τα αισθήματα του άλλου. Πολλές φορές αφήνουμε κι εμείς κάποια πράγματα να αλλάξουν,Αν ο απέναντι μου μου πει η κάνει κάτι που δεν μου αρέσει αμέσως θα τον κάνω πέρα και θα ρίξω το φταίξιμο φυσικά σε αυτόν αντί να σταθώ δίπλα του και να του πω ότι πρέπει να εξετάσουμε αυτό για το όποιο θίχτηκα. Το να είμαι δίπλα στον φίλο στον σύντροφο στον άνθρωπο σημαίνει πολλά πράγματα και επίσης σημαίνει να είμαι και στα καλά και στα κακά. Είμαστε πολύ παράξενα όντα και ξεχνάμε εύκολα όμως γιατί δεν είμαστε αγνοί άνθρωποι . Το ίδιο ακριβώς στην παιδική ηλικία συμβαίνει και εκεί είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα γιατί τα παιδιά έχουν συναισθήματα κι αγνή καρδούλα.  Λένε «Συγνώμη, θέλεις να ξαναγίνουμε φίλοι;». Οι μεγάλοι ποτέ. Έχουμε, βλέπεις, κι έναν ακλόνητο εγωισμό. Όποτε προτιμάμε τον εύκολο τρόπο, αυτόν της διαγραφής. Μα πραγματικά ας βρεθεί ένας να μου εξηγήσει πώς ξεγράφουν έτσι οι άνθρωποι; Με έναν άνθρωπο που έχεις μοιραστεί μια αγκαλιά, το λιγότερο που μπορείς να κανείς είναι να τον σέβεσαι, κι όχι να τον ξεγράφεις. Δεν θέλεις πια να του απευθύνεις τον λόγο; Δικαίωμά σου, αλλά να εκτιμάς και να μην ξεχνάς τι σου έχει προσφέρει. Μάθαμε να το παίζουμε υπεράνω και ξεχάσαμε να αγαπάμε, να εκτιμάμε και να είμαστε πάνω απ’ όλα άνθρωποι.

jimpapas32